Kyoto - Yasunari Kawabata

Kawabata'nın Kyoto'sunu okuyalı 1-2 hafta oldu sanırım, ama bu postu kitaptaki zengin Kyoto bilgisiyle harmanlayarak ayrıntılı hazırlamak istemiştim, malesef bunun o kadar kolay olmadığını fark edince bu şekilde yayınlamaya karar verdim:) Öncelikle biraz Kawabata'dan bahsedeyim çünkü her zaman dediğim gibi yazarı ne kadar iyi tanırsak kitabı da o kadar iyi anlayabilirz bence. Romanlar bir nevi yazarın bilinçaltı diyebilirim belki de...

Kawabata 15 yaşına gelmeden neredeyse bütün akrabalarını kaybetmiş. 4 yaşında yetim kaldıktan sonra kendisi büyükbabasının yanına ablası ise halasının yanına verilmiş, ablasını bir daha 10 yaşındayken görmüş, 11 yaşında da ablası vefat etmiş. Romanlarında hep yalnızlık ve uzaklık duygusu ağır basmakta. 15 yaşında yatılı okula gitmiş. Kitaplarındaki karakterler genellikle bir duvar örerek kendilerini etraflarından izole ediyorlar.Kawabata 73 yaşında arkasında bir not bırakmadan intihar etmiş, bu intihar bazılarınza zayıf sağlığına, bazılarınca da arkadaşı yazar Mişima'nın intiharına bağlanmış. Biyografisini yazan Takeo Okuno, bu intiharı yazarın ard arda 200-300 gece boyunca Mişima ile ilgili gördüğü kabuslara bağladığını söylemiş. Yazar 1968'de Nobel Edebiyat Ödülü alan ilk Japon yazar olmuştur. Yazarın çoğu kitabında belirgin bir son olmaması zaman zaman okuyucularını rahatsız etse de bu, yazarın olayların verdiği mesajları sonuçtan daha çok önemsemesinden kaynaklanmaktadır. Yazar nobel ödül töreninde intihar konusuna da değinmiş ve "Etrafına aydınlık düşünceler saçıp da intiharı düşünmeyen var mıdır?" demiş, bu sözü de spekülasyonlara sebep olmuş.

Kyoto'ya dönecek olusak, Chieko 20 yaşında bir gençkızdır, babası Takiçiro'nun kumaş mağazası vardır, Takiçiro kumaş desenlerini kendisi çizer ancak son zamanlarda ilham konusunda sıkıntı çekmektedir. Mağazanın durumu da iyi değildir. Chieko oldukça duygusal ve hassas bir kızdır. Çocukluğundan beri arkadaşı olan Şige'ye karşı kendisine bile itiraf etmediği duygular beslemektedir. Bu arada kendisinin bulunmuş bir çocuk olduğunu öğrenir, bulunmuş bir çocuk olmak ise son derece aşağılayıcı bir şeydir. Halbuki anne ve babası çocukları olmadığı için onu çaldıklarını söylemektedirler. Chieko iyi kalpli anne ve babasının böyle bir şey yapacağına ihtimal vermez. Bir gün şehir dışındaki sedir ormanına dolaşmaya gittiğinde kendisine çok benzeyen bir kız görür, bu onun kayıp ikizidir. Bu kız ormanda işçi olarak çalışmaktadır. Başka bir gün Kyoto'da sıklıkla yapılan törenlerden birinde onunla tekrar karşılaşır, kızın adı Naeko'dur, o da kayıp kızkardeşi için dua etmektedir. Naeko'nun annesi ve babası o küçükken ölmüşlerdir, o da şimdi sedir ormanında işçi olarak çalışmaktadır. İkisi de birbirlerini bulmaktan dolayı çok mutludurlar, ancak sınıf farkı yine de biraz mesafeli olmalarına sebeptir. Bu arada Takiçiro'nun yakın bir dostu evde dokuma işi yapmaktadır, kimononun kemeri diye tanımlayabileceğimiz "obi"lerden dokurlar ailecek, en büyük oğul Hideo, Chieko'dan hoşlanmaktadır, ancak durumları Chieko'lar kadar iyi değildir, onlar sadece evlerinde üretim yapan insanlardır, bu durumda Hideo aşkını itiraf edemez. Bir gün Naeko'yla karşılaşır ve onu Chieko sanıp onun için obi dokumaya söz verir. Daha sonra karışıklık ortaya çıkar ama Hideo Naeko'ya evlenme teklif eder, çünkü Chieko'ya ulaşamayacağını bilir. Diğer taraftan Şige'nin ağabeyi Riyusuke de Chieko'dan hoşlanmaktadır, üstelik iş konusunda da çok beceriklidir, zaman zaman Chieko'ya da akıl verir. Hatta kendi babasının da dükkanı olduğu halde onların mağazalarında çalışmak için başvurur, tek ümidi arada sırada Chieko'yu görebilmektir. Kitap, biz Naeko'nun Hideo'nun teklifini kabul edip etmeyeceği, Chieko'nun Riyusuke ile ilişkisini, Naeko ile Chieko'nun durumunun ne olacağını merak ederken bitiverdi. Ama yazarın da belirttiği gibi bu bir olay kitabı değil, bize bir kesit sunuyor sadece. Zen huzuru ile yazılmış bir kitap, hem Kyoto'daki yaşam, güzellikler, kutlanan festival ve bayramlar da son derece güzel bir şekilde anlatılıyor. Zaten kitabın isminin Kyoto olması da bu sebepten. O durağanlık, o huzur okurken bana büyük keyif verdi. Eğer sürükleyici bir roman okumak istiyorsanız bu roman size göre değil, ama okurken kafanızı boşaltıp huzur bulmak istiyorsanız okuyun:)

Resim:http://regex.info/blog/2008-04-09/787