Annemin Kocası - Bilal Türker

Bu kitaba sahaflarda rastaladım, ismi ve kapak resmi ilgimi çekince de merak edip aldım. Yayın yılı belirsiz bu kitap Gökkuşağı Yayınları’ndan çıkmış. Yazarın diğer iki kitabı olan “Ah Biz İnsanlar” ve “Umuda Tapanlar” 1996 yılında çıkmış olduğu için bu kitabın da o yıllarda çıkmış olduğunu tahmin ediyorum. Ancak internette yazar ile ilgili bilgiye ulaşamadım. Yalnız özellikle, sokak çocuklarının hayatını dramatik bir şekilde anlattığı “Umuda Tapanlar” isimli eseri hakkında olumlu yorumlara rastladım.

Arka kapak yazılarına burada yer vermesem de bu ilginç arka kapak yazısını aktarmadan geçemeyeceğim;
“Bilal Türker edebiyat dünyasında yükselen yeni bir yıldız. Engin hayal gücünü doyurucu anlatımıyla kaleme alırken yapılandırdığı duygulara yaşamın renkleri kadar gerçekçi bir canlılık kazandırıyor. Okuru düşündürmeki otantik mekanlarda gezindirmek yeteneğini sevgi çatısı altında oluşturduğu romanında kendine has üslubuyla başarılı bir şekilde sergiliyor. Yazar bu kitabında evren proleteryasına doğrudan sevgi mesajları veriyor.”

Doğrusu arka kapak yazısını okuyunca çok meraklandım “engin hayal gücü”,”otantik mekanlar”, “evren proleteryasına giden sevgi mesajları” çok şey vaad ediyordu. Kitabı okuyunca ise bu arka kapak yazısının kitaba faydası değil zararı dokunacağını düşündüm.
Kitabımıza gelelim, 16 yaşındaki Serkan annesine fazlasıyla bağlı bir gençtir, okuldan eve erken geldiği bir gün annesini telefonun diğer ucundaki bir erkeğe çılgıncasına aşkını itiraf ederken yakalar. Bu korkunç ahlaksızlık karşısında kız kardeşi ile birlikte annesini terk etmeye hazırlanırken, babası onlara olayın göründüğü gibi olmadığını açıklar. Ancak anne ve baba arasındaki ilişki durumun hiç de iyiye gitmediğini göstermektedir. Yaşanan gelişmeler Serkan’ın hem yaşı itibariyle değişen duygu dünyasını yansıtır hem de anne oğulun içten sevgilerini gözler önüne serer.

Yukarıda bahsedilen ne otantik mekanlar vardı kitapta ne de engin hayal gücü diyebileceğimiz bir şey, ama bunlar kitabın kötü olduğunu anlamına mı gelir? Hayır. Öncelikle yazarın ifadesini çok beğendim, anlatmak istediğini çok güzel anlatmış, “yazının matematiği” diye tabir edebileceğim cümleleri, kelimleri yerli yerine oturtma işini çok iyi yapmış bence, bunu kitabı pek beğenmediğim halde söylüyorum çünkü güzel, ilginç, sürükleyici bir konu, kurgu olsaydı yazarın kitabını çok beğeneceğimi düşündüm.
Bana Sezgin Kaymaz’ın şurada bahsettiğim Geber Anne kitabını hatırlattı, ancak o kitap için geçerli olan eleştirilerimden biri bu kitap için de geçerli, anne oğul arasındaki ilişki, bitmek bilmez sevgi gösterileri, pek de inandırıcı olmayan konuşmaları, Serkan’ın en trajik durumda bile annesine “ufaklık” diye hitap etmesi mesela.

Diğer eleştirim kitabın ismine olacak, tamam dedektiflik kitabı değil ama kitabın ismi olacakları fazlasıyla tahmin edilebilir kılıyor. Ben olsam mesela kitabın ismini “Bulutlar Dağılınca” veya Serkan’ın kürek takımına girmesiyle de bağlantılı olarak “Akıntıya Karşı” gibi daha soyut bir şey koyardım.

Kapak resmini beğendim, kitabı almamdaki diğer bir etken de o oldu, 1963 yılı Friedrich Kuhn’a ait bir resim. Yazarın başka bir kitabını da okumak isterim, ama “Umuda Tapanlar”ın benim kaldıramayacağım kadar dramatik olduğunu düşünüyorum. Yazarın özellikle bu kitabı beğeni kazanmış olmasına rağmen neden yazmaya devam etmemiş acaba?