Evimin İnsanı - Nurgül Ateş

Çizmeli Kedi Yayınları'ndan yeni çıkan kitabımız 168 sayfa. Kütüphane Bilgi Kartı'na göre "çağdaş çocuk edebiyatı" klasmanına giriyor, format olarak büyük yazısı ve resimlendirmeleriyle çocuk kitabı denebilir ama bence konusu itibariyle oldukça ciddi, düşündürücü bir kitap, bu nedenle yetişkinlere de -hatta belki daha çok onlara- hitap ediyor. Kitabımızı Nurgül Ateş yazmış, resimlendirmeyi ise Uğur Köse yapmış. Kitabımızın konusu, adından da anlaşılacağı üzere insanlarla kediler rolleri değişseydi ne olurdu sorusu üzerine. Yazar herhalde kedisi Güneş'ten esinlenmiş ki, romanının baş kahramanı olan kedinin adı da Güneş.

Güneş bir gazeteci, Yeni Kedi gazetesinde kültür-sanat haberleri yazıyor, kendisini yalnız hissetmeye başlayınca bir "insan" almaya karar veriyor. Bu dünyada sokakta hiç insan yaşamıyor, insanlar barınaklarda sahiplendirilmeyi bekliyorlar veya sahiplendirilmeyenler "doğal yaşam parkı" ismi verilen ıssız yerlerde tellerle çevrilmiş alanlara bırakılıyorlar. Tabi buraya hiç bir bakım veya yiyecek olmadan bırakılan insanların akibeti belli... Çoğu kedinin insanların bu korkunç durumundan haberi yok. İşte bir gün Güneş bir arkadaşı sayesinde insanların gerçek içler acısı durumuna tanık oluyor, gazeteci kimliği ile bu konuyu bir haber yapıyor ve haber yeri yerinden oynatıyor, sonra olaylar gelişiyor:) Bir insansever olduğunu iddia edip laboratuarında onları denek olarak kullananlar mı dersiniz, barınaklarda insanlara en güzel şartlarda baktıklarını iddia edip sahiplenilmeyenleri acımasızca ıssızlığa terk edenler mi dersiniz yoksa yine insansever olup da sakat ve hasta olanları görmezden gelenleri mi? İşte kedi-insan benzetmesini kullanarak hayvanlarla olan (iki yüzlü) ilişkimizi gözler önüne seren çok hoş bir kitap bu. Başta da dediğim gibi bence konusu son derece ağır ve düşündürücü bu kitabı herkese tavsiye ederim.