30 Eylül 2017 Cumartesi
Berlinli Apartmanı - Yaprak Öz
Berlinli Apartmanı 239 sayfa. Kahramanımız 30 yaşında bir çevirmen olan Oya. Bahariye’de çok uygun fiyata aldığı apartman dairesine büyük umutlarla taşınmıştır, gerçekten başlarda her şey harikadır, şirin komşular, keyifli bir ev... Ama sonra garip olaylar olmaya başlar. Olayları çözmek ise gerilimli çeviriler yapan Oya’ya düşer...
Kitabı tam bir günde bitirdim. Hem dili çok hoştu hem de olaylar son derece merak uyandırıcıydı. Yazarın diğer kitaplarına da göz atacağım mutlaka. Değişik ve sürükleyici bir şeyler okumak isterseniz kaçırmayın.
24 Eylül 2017 Pazar
Seçilmis Şiirler - Anna Ahmatova
Adam Yayınları’ndan Mayıs 1984’te çıkan kitabı Azer Yaran çevirmiş. Biblio ayrıca şairin şiirlerinin çeviri karşılaştırmasını da yapmış, böylece Azer Yaran çevirisinin ne kadar başarılı olduğunu da görüyoruz.
Kitabın başında şair hakkında bilgi de verilmiş. 1889- 1966 yılları arasında yaşamış olan Ahmatova, Rus edebiyatının en büyük kadın şairi sayılıyormuş. Petersburg’da büyümüş, Kiev’de hukuk okumuş. 1910’da Akmeist okulunun kurucusu büyük şair Gumilyov’la evlenmiş. 1917’de ondan ayrılıp, 1918’de başkasıyla evlenmiş ama 1921’de ayrılmışlar. Aynı yıl Gumilyov kurşuna dizilmiş. 1925- 1940 yılları arasında şiirleri kötümser duygular içerdikleri gerekçesiyle yayımlanmamış. Daha çok aşk konusunu işleyen şair, yurtseverlik temasını da işlemiş. 1946’dan sonra ise şiirlerindeki erotik, gizemci ve kötümser öğeler ileri sürülerek eleştirilmiş ve Sovyet Yazarlar Birliği ile ilişkisi kesilmiş. Yani şair olarak en etkin dönemi 1912- 1922 olmuş, ondan sonra sık sık eleştirilerle mücadele ettiği görülüyor.
74 sayfalık kitaptaki hemen hemen bütün şiirler oldukça etkileyici buldum. Daha çok aşk ve hatta aşk acısını işlese de örneğin Mesleğin Gizleri isimli 10 bölümlük şiiri de oldukça ilginç, burada yaratma, esin perisi, ozan, okuyucu, son şiir, epigram, şiir üstüne ve Osip Mandelştam’a (arka kapakta bu kişinin ‘Ahmatova, Rus şiirine on dokuzuncu yüzyıl Rus romanının zenginliğini getirmiştir’ sözüne yer verilmiş) isimli başlıklar altında süreci incelemiş, şiirin hiç de kolay yazılmadığını anlatmış mesela, çok ilginçti.
Panik
Sıradan bir incelik gereğince,
Yaklaştı yanıma, gülümsedi
Yarı üşengeç, yarı sevecen,
Öpücüğünü ellerime değdirdi.
Ve gizemli eski çehrelerin
Gözleri üzerimde dolandı...
Bütün uykusuz gecelerimi,
Sürünceme ve çığlıklardan bir on yılı
Usul bir sözcüğe doldurdum
Ve dedim ki ‘beyhude’
Gittin sen, ve şimdi ruhum
Boş ve aydınlık yeniden
Keşke şiirlerin yazıldığı tarihler de verilseydi. Eminim şiirleri çok acı çektiğini tahmin ettiğim şairin özel hayatıyla paralelllik gösteriyor. Örneğin nedense bu şiiri ilk eşine yazığını düşündüm...
Çok ilginç bir başka nokta ise yazarın Deniz Kıyısında Sone isimli şiirinin ilk kıtasında;
Gerilmiş sincap postı gibi temiz
Bir küçük bulut gökte ağırmakta
Dedi; “Hiç de yazık değil, bedeniniz
Çözülen bir kar perisi gibi eriyecek martta.”
Şair gerçekten de bir mart günü, 5 Mart 1966’da hayatını kaybetmiş... Keyfili okumalar dilerim.
18 Eylül 2017 Pazartesi
Kış Günlüğü - Paul Auster
Kitap 2012 yılında Can Yayınları’ndan çıkmış, 195 sayfalık bir anı kitabı. Doğrusu yazardan daha önce Kehanet Gecesi ve Yanılsamalar Kitabı’nı okumuş - yazarın iddialı kitaplarından değiller ama yine de- çok bayılmamıştım. Kış Günlüğü anı türünde ve yazarın kendi kendine konuşması gibi yazılmış.
Bu arada kitabın kapağını çok beğendim, kapaktaki kapı numaraları gerçekten yazarın şimdiye kadar oturmuş olduğu 20 evin (halen oturmakta olduğu 21. ev hariç) kapı numaralarından oluşuyor, demek istediğim evlerin gerçek fotoğrafları değildir herhalde tabi ama kapı numaraları doğru :)
Yazar çocukluğundan başlayarak hayatını, kendisinde iz bırakan olay ve kişileri çoğunlukla kronolojik, ara sıra çağrı-şımsal bir şekilde anlatıyor. Anlatıcı hayranlık duyduğumuz, ulaşılmaz bir yazar değil de orta yaşını tamamlayıp kendisinin de dediği gibi hayatının kışına başlayan, sıradan endişelere sahip içimizden biri. Kendisini ve hayatını böylesine açıklıkla, böylesine objektif bir şekilde ortaya sermiş olması hayranlık verici. Bunun yanısıra başka bir kitabında (Yalnızlığın Keşfi) aile sırlarını ifşa etmiş olmasından dolayı kuzeniyle arasının açılmış olması da ilginç tabi:)
Yazarın hayatını en çok etkilemiş kişi annesi olarak görülüyor. Annesi ile ilgili kısımlar beni çok etkiledi. Hemen hemen 3 yaşından itibaren annesiyle ilgili anıları var yazarın. Böyle küçük yaşta bir çocuğun hisleri, olaylara bakışını bir yazarın ağzından dinlemek etkileyici. Yazar hem hayranlık duyuyor annesine hem de yoğun eleştiriler yöneltiyor ona. Örneğin annesi hep çalışmış, 60 yaşından sonra kimsenin desteği olmadan iş kurmuş, son derece becerikli, zeki, çocuğuyla çok ilgili bir anne. Ama sonuçta zaafları, korkuları olan normal bir insan. Belli bir yaştan sonra yükseklik korkusu, yalnız dışarı çıkma korkusu ve başka korkuları, endişeleri olmasına ve ileri yaşına rağmen yalnız yaşamayı başarıyor, ama oğlu yine de eleştiriyor onu, sonunda kadın oğlundan 1,5 saat uzaklıktaki evinde yalnız ölüyor.
Kitabı çok beğendim, çok etkilendim. Karısıyla ilişkisini de çok güzel anlatmış. Kısacası Paul Auster’dan tavsiye ede-bileceğim bir kitap, keyifli okumalar dilerim :)
12 Eylül 2017 Salı
Yine Çıkartmalar, yine çıkartmalar...!
7 Eylül 2017 Perşembe
“Kültür Sanat Mevsimi | Sonbahar 2017 | 01/60”
Acımak - Reşat Nuri Güntekin
Bence harika bir etkinlik, ayrıca etkinlik edebiyatla sınırlı değil, görevler arasında bir öykü yaz, bir belgesel izle, UNESCO kültür mirası listesindeki bir madde hakkında araştırma yaz gibi gayet yaratıcı maddeler de var. Ben de bu etkinliğe katılabildiğim kadar katılmak ve diğer katılımcıları takip etmek istiyorum, son derece bilgilendirici ve renkli olacağına eminim. Tuna Bey’e bu güzel etkinlik için çok teşekkür ederim. Umarım siz de keyif alırsınız.
Etkinliğin ilk görevi “Dünya veya Türk klasiklerinden bir kitap oku ve kitap üzerine bir yazı yaz”. Benim seçtiğim kitap ise Reşat Nuri Güntekin’in Acımak isimli eseri.
Reşat Nuri Güntekin’in tüm eserlerini okuyabilmeyi çok isterim. Şimdiye kadar yazardan Çalıkuşu, Dudaktan Kalbe, Kavak Yelleri, Eski Hastalık, Kızılcık Dalları, Yaprak Dökümü , Akşam Güneşi, Damga, Sönmüş Yıldızlar ve Son Sığınak kitaplarını okumuştum, bu da yazarın okuduğum onbirinci kitabı oldu. Acımak’ı İnkılâp Kitabevi’nin baskısından okudum. Eser 1928 yılında yazılmış, 1922’den 1961’e kadar eser vermiş olan yazarın ilk dönem eserlerinden sayılabilir belki. Çok sevilen, çok popüler bir kitabı olduğunu da söyleyebiliriz.
Zehra, Anadolu’nun ücra köylerinden birinde büyük özveriyle çalışan genç bir öğretmendir. Özellikle ahlaki zayıflıklara hiç hoşgörü göstermemesi, katı disiplini ile nam salmış ve takdir görmektedir. Uzun zamandır ilişkisini kesmiş olduğu babasının ölmek üzere olduğunu haber alınca, belki de sadece bir görev duygusuyla onu son kez görmek için İstanbul’a gider. Ancak o gittiğinde babası Mürşit Bey çoktan vefat etmiştir. Genç kadın babasından kendisine kalan sandığa bakarken onun günlüğünü bulur. Ahlaki düşüklüğü nedeniyle “baba” demeye bile utandığı bu adam acaba nasıl bu hale gelmiştir? Günlükte bu soruların cevabını bulacaktır…
Yazarın en sevdiğim kitapları arasına girdi Acımak. Kısa ancak merakla okunan, ders verici bir roman. Keyifli okumalar dilerim.
6 Eylül 2017 Çarşamba
Aşkın İstilası; Yol - Metin Hara
Ama bir kaç ay önce enteresan bir şekilde kitabı yolda (!) buldum:) Kitabın kapağındaki ibarelerden başlayayım önce “Yeniçağın Dervişi’nden Aşkın, Yeniden Doğuşun, Farkındalığın, Sınırsızlığın, DEğişimin ve Şifanın Yol Rehberi...”
Kitap 12 bölüm ve 407 sayfadan oluşuyor. İlk bölümde yazar kendi hayatını ve bu yola neden çıktığını anlatıyor. Oldukça engebelerle, mücadelelerle dolu bir hayat gerçekten. Ama en başından beri hayatta ne yapması gerektiğini ve amacını biliyormuş, bu açıdan ne kadar karanlık bir ormanda da olsanız pusulanızın size her zaman kuzeyi gösterdiğini bilmek içinizi rahatlatan bir şey.
Kitapta adım adım anlatılan bir yol haritası var. Yazar gerek kendi hayatından gerek danışanlarının hayatlarından örneklerle anlatmış her şeyi. Hayatımızı değiştirmek için ilk adım beta beyin dalgasından çıkmak. Beta beynimizin ürettiği en yüksek frekans, bu de korku, endişe ve stres gibi duygularda ortaya çıkıyor normalde, ancak biz sürekli bu frekansla yaşıyoruz ve bu nedenle farkındalığımız çok düşük. Bu frekanstan çıkıp hem sakin ve huzurlu olabilmek hem de hayatımızda istediğimiz değişimleri yakalayabilmek için yazar çok basit bir teknik olan Sufi nefesini öneriyor. Sufi Nefesinde burnumuzdan aldığımız nefesi (4), yine burnumuzdan ama daha uzun, hemen hemen iki katı sürede (8) veriyoruz. Her gün 10 dakikalık bir egzersizin bile büyük değişimler meydana getireceğini iddia ediyor yazar.
Düşünce gücü konusunda daha önce de pek çok kitap okumuştum ve olumlu düşünmenin hayatımızda pek çok pozitif etki meydana getireceğine inanıyor, zaman zaman da bunu deneyimliyorum:) Yazar beta frekansından çıktığımızda zaten bütün güzel değişimlerin otomatik olarak gerçekleşeceğini anlatıyor, çünkü pozitif bir zihin poztif olayları çekecektir. Metin Hara’nın bir diğer önemli düşüncesi de yaşadığımız her şeyin sebebinin ve çaresinin biz de olduğu. Buna inanınca her şey bambaşka bir hale geliyor çünkü çoğumuz yaşadığımız olumsuzluklardan başkasını sorumlu tutma eğilimindeyizdir, ya küçükken ailemizin tutumu bizi bu hale getirmiştir ya hakkımız yenmiştir ya da yıldızları kötü etkisi altındayızdır, ama Metin Hara buna karşı çıkıyor, en önemlisi ne yaşamış olursak olalım bunu geçmişte bırakmayı ve yine de zihin yapımızı değiştirmeyi seçebiliriz. Kitapta oğlunu kaybetmiş bir anne gibi uç örnekler de var ama bu kişiler bile yaşadıklarını aşmayı başarmış, o acı daima var olmaya devam edecek ama artık hayatı darma duman edemeyecek.
Bir de “şifa” konusu var, Sufi nefesiyle birleştirerek şifa topları yapıyorsunuz, ama bu öyle basit bir şey ki (çoğu kişi bunun basitliği karşısında hayal kırıklığına uğruyor), her şeyin temelinde hayal etmek yatıyor. Aslında beta beyin dalgasından çıkmak bile yeterli, o zaman hayal ettiklerinizi gerçekleştirmek, şifa bulmak ve her şey mümkün.
Ben kitabı çok sevdim. Başlarda açıkçası yazarın “sevgi kelebeği” tarzını biraz itici bulduğumu itiraf edeyim ama sonra alıştım, onun zihin yapısıyla bağdaştırdım bunu. Bu arada ben kitabın ocak 2015’te çıkan 120. baskısını okudum. Bir de “yeniçağ dervişi” falan gibi şeyler yazılmasa daha iyi olurmuş. Yani yaarın yaşadıkları gerçekten insana bunu düşündürüyor ama kapağa kendi resmini koyması ve benzeri şeyler onun kendisini çok fazla öne çıkardığı izlenimini veriyor. Savunduğu ve insanlara göstermeye çalıştığı, basitliğini, ulaşılabilirliğini gösterdiği fikirlerin yanında bu tavrıyla -benim gibi anti-popülist- kişiler için biraz itici oluyor. Kitabı yolda bulmasam hala okumamış olacaktım, oysa şu an egzersizleri düzenli yapmaya çalışıyorum :)) Bütün bunlara rağmen size -eğer varsa- önyargılarınızı kırıp kitabı okumanızı tavsiye ederim. Keyifli okumalar dilerim.
1 Eylül 2017 Cuma
Kadere Bak - Cecelia Ahern
Orijinal ismi “Where The Rainbow Ends” olan kitap Pegasus Yayınları tarafından 2016’da “Kadere Bak” ismiyle çıkmış -kitap bu ismi fazlasıyla hak ediyor.
442 sayfalık kitap mektup, e-posta, chat sohbeti tarzında ilerliyor, bir çok yerde bu yazım tarzının herkesin hoşuna gitmeyebileceği şeklinde yorumlar okumuştum ama ben sevdim.
Kahramanımız Rosie Dunne ve en yakın arkadaşı Alex 5 yaşından beri herşeylerini paylaşmaktadırlar. 16 yaşında aralarındaki bir yanlış anlaşma hayatlarında büyük rol oynar. Sonrasında Alex ailesiyle Boston’a yerleşir. Rosie mezuniyet partisinde yaşadığı ilişkiden hamile kalınca hayatı alt üst olur. Ama herşeye rağmen hiç bir zaman Alex’le bağları kopmaz, dünyanın öbür ucunda da olsa daima birbirleriyle herşeylerini paylaşıp destek olmaya devam ederler. Birbirlerini sevmekten asla vazgeçmeseler de şartlar onların bu itirafı yapmalarına daima engel olur, yine de bu sevgi onları ayakta tutan bir şeydir. Bu arada Rosie’nin kızı Katie, diğer aile üyeleri ve en yakın arkadaşı Ruby de paylaşımlarıyla hikayede önemli yerlere sahipler.
Kitap uzun olmasına rağmen bir kaç günde bitirdim. Tam da “kadere bak, yok artık!” denilecek bir kitap doğrusu, yazar uzatmış da uzatmış ama böyle yaparak verdiği fikri sevdim ” bir sevgi karşılıklı yaşanmasa bile sizi ayakta tutan güç olabilir”.
Bu arada Alex ve özellikle de Rosie’nin esprili tarzları, her şeye komik tarafından bakmaları çok eğlenceliydi. Rosie, tam da arkadaşınız olmasını isteyeceğiniz biri. Kitabı sevdim ama film daha etkileyiciydi, müzikleri (en sevdiğim şarkılardan biri olan Lily Allen’in “Littlesr Things” çalıyordu, bu filme ne kadar da uygun) ve görüntülerle, bir de olayların daha sade işlenişiyle çok güzel bir sinema uyarlaması olmuş. Kitabı okumasanız da filmi izleyin derim, keyifli seyirler:)
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
